tag:blogger.com,1999:blog-5901813090559399171.post7625092766483005359..comments2010-11-01T14:42:33.901+02:00Comments on "Το παραμύθι των ψυχών" της Βούλας Μάστορη: Μερικές σελίδες από "Το παραμύθι των ψυχών"Εύα Μάστορηhttp://www.blogger.com/profile/14361645943889043958noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-5901813090559399171.post-2245540034580103692010-11-01T14:42:33.901+02:002010-11-01T14:42:33.901+02:00Maria Rousakis 01 Νοεμβρίου στις 12:23 μ.μ.
Βούλ...Maria Rousakis 01 Νοεμβρίου στις 12:23 μ.μ. <br /><br />Βούλα μου, καλημέρα και καλό μήνα!<br /><br />Σου γράφω για να σ’ ευχαριστήσω για το ταξίδι που μου χάρισες μέσα απ’ τις σελίδες του δικού σου «παραμυθιού». Πόσο χαίρομαι που γνώρισα τη γραφή σου μέσα απ’ τη ζωή του Χρίστου, του Τιμολέοντα, της Αγγελικής, της Λυδίας…<br /><br />Επίσης γνώρισα μια ολόκληρη εποχή, γεμάτη αναταραχή αλλά και μαγεία. Αυτή η μαγεία είναι που με συνάρπασε. Θα τα πάρω όμως όλα με τη σειρά: <br /><br />Ο Χρίστος – τον αγάπησα, τον πόνεσα, λυπήθηκα όταν κλειδώθηκε στον οντά του. Πίστεψα πως έχασε το χάρισμά του. Δεν φαντάστηκα πως το χάρισμά του λειτουργούσε ώστε να επιστρέψει το «γνώρισμα» στην οικογένεια…. Η επιμονή του (και της Αντιγόνης) να επιστρέψει η ψυχούλα της χαμένης κόρης της Αντιγόνης στην οικογένεια έδεσε όλη την ιστορία. Απεικόνισε το «δέσιμο» της οικογένειας, την έννοια της απόλυτης αγάπης και αφοσίωσης, την έννοια της οικογενειακής ρίζας. <br /><br />Ο Τιμολέοντας – επίσης τον αγάπησα και τον ένιωσα «σαν παιδί μου». Ήθελα να βρει τη στοργή που του έλειπε. Σε όλο το βιβλίο του έλειπε ένα κομμάτι της ψυχής τους. Το έψαχνε απεγνωσμένα, μα και τους άλλους τους τραβούσε κοντά του να του εκπληρώσουν τον χαμένο του εαυτό. Ο Ομάν τον αγάπησε σαν γιο, ο Αμπτουραχμάν τον ήθελε παιδί του, ο Γιαννακόςς τον πήρε σπίτι του, ο Λαζαρίδης τον λάτρεψε, μέχρι και η θεία του τον ήθελε εραστή. Αλλά, μέχρι να γνωρίσει την Λυδία, ήταν ανεκπλήρωτη ψυχή. Την βρήκε και ησύχασε. <br /><br />Η Λυδία – ένα πανέμορφο πλάσμα που δεν καταλάβαινε κανείς. Την ένιωσε με όλη του τη ψυχή ο Τιμολέοντας. Βρέθηκε ο κρίκος που έλειπε στην οικογένεια και γεννήθηκε ένα παιδί από απόλυτη αγάπη, πάθος και ανάγκη. Στην ουσία ο Τιμολέοντας αντιπροσώπευε τον πατέρα του, και η Λυδία την Αντιγόνη. Αυτό το παιδί που γεννήθηκε, η Αγγελική, ήταν το πλάσμα που θα ένωνε την αγάπη των αδελφών και θα χάριζε την μεγαλύτερη δύναμη στην μυστική αλυσίδα της οικογένειας.<br /><br />Το τέλος ήταν συγκλονιστικό. Ένιωσα εξιλέωση. Η Λυδία βρήκε ξανά τον Τιμολέοντα στο θάνατο, και η Αγγελική βρήκε την ΜΑΝΑ που την αναζητούσε. Θυσιάστηκαν δύο ψυχές για την ζωή ενός παιδιού… πανέμορφο…<br /><br />Συγχαρητήρια, Βούλα. Και πάλι, σ’ ευχαριστώ για αυτό το μαγευτικό ταξίδι, για το Παραμύθι των Ψυχών….Εύα Μάστορηhttps://www.blogger.com/profile/14361645943889043958noreply@blogger.com